නවනීල අවතාර

වටෙන්ම ඇහෙන්නේ රැහැයි කෑ ගහන සද්දේ විතරයි....සුළගත් එක්ක එන හීතල ඇග හරාහා ඇටමිදුලු පසාරු කරගෙන යනවා මෙන් දැනෙන්නේ.....යන්තමට හද එලියට යන්තාමට වගේ වටේම තියෙන අදුරු මැකෙනවා ....... පරිසරය රෑට කොච්චර සුන්දරද ???? දවල්ට රෑටයි කොච්චර වෙන්ස්කම් තියෙනවද එකම පරිසරයේ උනත්. මේවා තේරුම් කරන්න අමාරුයි තමන්ම විදලා තේරුම් ගන්න ඕන........... " පුතේ මොකද කල්පනව, ඔය තේ ටිකක් දාලා ගනින්කෝ කෝප්පයට...." මාගේ මේ සිතුවිලි දාරාව බිදුනේ සීයාගේ කටහඩටය.. මම තේ ටිකක් කෝප්පයට දමා සීයාට දුන්නෙමි... " මොකද බං කල්පනා කලේ, උඹ බයෙන්ද ඉන්නේ, ඔකනේ මං උඹට කිව්වේ එන්න ලෑස්ති වෙන කොටම....." සියා එහෙම කිව්වේ කින්ඩියට වගේ, මම යාන්තමට හිනා උනා විතරයි.......මුකුත් කියන්න ගියේ නැහැ....සීයා නැවතැත් කතාකරන්න පටන් ගත්තා...... " පුතේ බලපන් මෙතන් ඉන්න එක එක මිනිස්සු, ජීවත් වෙලා ඉන්න කාලේ කොච්චර කෙරුම් නැටුවත් අන්තිමට මෙතනට එන්න වෙන්නේ එකම විදිහට......" වටේම තිබුනු සොහොන් කොත් දිහා බලාගෙන සීයා කියද්දේ මටත් නිකම්ම ඒවා දිහා බැලුනා,... සොහොන රෑට ගොඩාක් සංවරයි.....හරිම නිස්කලංකයි......කියලා මටත් හිතුනා ඒ වෙලාවෙනම්....................

එදා හවස මොනව උනත් සීයා ලොකු වැඩකට යන්න ලෑසිති වෙනවා කියලා මට දැනුනා, මම උදේ ඉදන් Try කලේ මොකක්ද හවසට වෙන්නේ කියලා දැන ගන්න......පස්සේ තමයි දැන ගත්තේ රෑට සොහොනේ මැතිරීමක් තියෙනවා කියලා, සීයගේ වැදක් නෙමෙයිලු, වෙන කෙනෙක්ගේ වැඩක්ලු, සීයට කෙම් පහන් කරන්න එන්න කියලා තියෙන්නේ.... මගේ බලකිරීමට මාව එක්ක යන්න කැමැති උනා...මොකද මේ වෙන කොටත් මටත් යම් වැටහීමක් තිබුනා මන්ත්‍ර ගැන....ඒක අදටත් පුංචිම පුංචි අවබෝධයක් විතරයි...පිටත් වෙන්න කලින් මගේ ඉනට නූලක් දැම්මා, සීයා ලගින්ම ඉන්න කිව්වා, ඔය වගේ නීතිරීති මාලාවක් දැම්මා, ඒ හැම එකටම මම එකග වෙලා, අන්තිමට අපි පිටත් උනා....අනික් අදුරාගේ ගෙදරට යද්දි දවල් 1 පහු වෙලා වගේ මතක, අපෙ එහේ ටික වෙලාවක් හිටියා...ඒ අදුරත් වයසක සීයාකෙනෙක්, වයසට වඩා වයසට ගිහින් වගෙයි පෙනුනේ......මම ඒ ගෙදරට වෙලා වාඩිවෙලා හිටියා, සීයලා දෙන්නම ලොකු මල්ලක් උස්සන් අවා... පස්සේ අපි ඒ මල්ලද , කෙහෙල් පතුරුඩ්ද, ගොක්කොලද අරන් පිටත් උනා කනත්තට....අපි පැය භාගයකින් විතර පස්සේ කනත්තට ගියා......කනත්ත තියෙන්නේ ටිකක් කැලේට වෙන්න වගේ, කොළඹ වගේ කන්ත්තක් නෙමේ......කැලේ තමයි එක පැත්තකට වෙන්න තිබුනේ.......මම ඒ ගෙදරට වෙලා වාඩිවෙලා හිටියා, සීයලා දෙන්නම ලොකු මල්ලක් උස්සන් අවා... පස්සේ අපි ඒ මල්ලද , කෙහෙල් පතුරුඩ්ද, ගොක්කොලද අරන් පිටත් උනා කනත්තට....අපි පැය භාගයකින් විතර පස්සේ කනත්තට ගියා......කනත්ත තියෙන්නේ ටිකක් කැලේට වෙන්න වගේ, කොළඹ වගේ කන්ත්තක් නෙමේ......කැලේ තමයි එක පැත්තකට වෙන්න තිබුනේ.......එදා කිසිම අදාහනයක් නැහැල්ලු කනත්තේ.....කනත්තේ කවුරුත්ම හිටියේ නැහැ අපි තුන්දෙනා ඇරෙන්න......අපි බඩු ටික ඔක්කොම ඒකේ තිබ්බ අරලිය ගහක් යටින් තිබ්බා, පස්සේ තටු හදන්න ගත්තා....මට තාම හරියට අවබොදයක් නැහැ මෙතන වෙන්නේ මොකක්ද කියලා......තටුව ටික්ක අලංකාර විදිහට තිබුනා.....මම ඒක දිහා ඕනකමින් බලන් ඉන්නවා අනික් සීයා දැක්කා......." ඇයි උඹ කලින් මහාසොහොන් දෙවියන්ගේ ආසනයක් දැකලා නැද්ද?...." එතකොට තමයි මට තරු පේන්න ගත්තේ...මෙයාලා මෙතන කරන්න යන්නේ මොනව උනත් නපුරු දෙයක් විත්තිය, ඒත් මට හොද විශ්වාසයක් තියෙනවා අපේ සීයා පව් වැඩ වලට සම්බන්ද වෙන්නේ නෑ කියලා, ඒ විශ්වාසයම මම හිතේ තියන් හිටියා, ඒ නිසා මේ වැඩේ මොකක්ද කියලා මම අහන්න ගියේ වත් නැහැ......ටිකක් කලුවර වැටෙනකල් කට්ටියම පොඩි රෙස්ට් එකක් ගත්තා..... වැඩේ පටන් ගන්නයි යන්නේ දැන්......දැන් වැඩේ කරන්නේ අනික් සීයා, අපේ එක්කෙනා support තමයි එකට ඉන්නේ...ඔන්න වැඩේ පටන් ගත්තා දැන් පහන් පත්තු කරලා වැඩේ ලාවට කරන් යනවා.....අවශ්‍ය පුද පූජා එකින් එක තටුව මත තිය තිය එක එක මන්ත්‍ර වලින් මතුරනවා.....මමත් මේක බලන් ඉන්නවා ලගට වෙලා.....මම සියගෙන් එක එක ප්‍රශ්න අහනවා...සියත් පුලුවන් විදිහට උත්තර දිදී පොල්කටු පුච්චනවා.....මත් ඒ ලගින් වාඩිවෙලා එක එක දෙවල් අහ අහා හිටියා...මට මේ වන විට තරමක් දිෂ්ටි මන්තර එහෙම අහුවහාම මේ අහවල් එකයි කියලා කියන්න පුලුවන් හැකියාවක් ලාවට තිබුනා.....ඉතින් සීයත් ලග ඉදන් කියනවා දැන් මේ මතුරන්නේ මේකයි, මේකයි කියලා........ එක දෙයක් තියනේවා කියන්න , ඔය " නවනීල මන්තරය " ගැන. මේ මන්තරයත් අනික් මන්තරය වගේම මේ නමින් ගොඩක් මන්තර තියෙනවා......සාමන්‍යයෙන් කට්ටිය use කරන මන්තරයට වඩා කෙටි, ඒත් බොහෝම බල සම්පන්න නවනීල මන්තරයක් තියෙනවා, අන්න ඒක තමයි අර සීයා එදා මතුරුවේ.......



"......... ඕං ත්‍රිනේරුම් නාග සෙයියාදුං පූර්ව නවනීල අවතාර වාවා...............එන්ගිනි කල්ලු සුරලුම් පුරනාග කරුප්පුන් නවනීල අවතාර වා වා-ගිනි ගිනි නාග සෙයියාදුම්.............."



මෙන්න මේ නවනීල මන්තරයෙන් එක දිගට දුම්මල තටුවට අල්ල අල්ල අඩගහනවා ....... සියත් තටුව ලගට වෙලා ඉන්නවා.. මත් එතනට ටිකක් ඈතට වෙන්න බිම තිබුන පැදුරට වෙලා වාඩිවෙලා ඉන්නවා ........ (මේ කතාව පටන් ගද්දි ඇතිවුනු දෙබස් ඇති උනේ මේ වෙලාවේ ) .........................සීයා තේ බීලා එවරවෙලා කිව්වා " පුතේ උඹ දැන් කල්පනාවෙන් ඉදපන්, කවුරු ඇවිත් උඹට කතා කරනවා වගේ දැක්කත් උඹ ඒවා දිහා බලන්න යන්න එපා, උඹ දැක්කේ නෑ වගේම ඉදපං, මගේ පිටිපස්සෙන්ම ඉදපං, තව පැය දෙක තුනකින් මේ තොතලයට වතුර ටිකක් දලා කහ ටික්ක දලා, අර තියෙන පුවක් මල දාලා මගේ අතටම දීපං......"........මෙහෙම කියලා සීයා අනික් සීයගේ ලගටම වෙලා ඉන්නවා........මත් ඒ පිටිපස්සෙන්ම පැත්තකට වෙන්න ඉන්නවා...මෙහෙම ඉන්නකොට නිකන්ම වටපිට බැලෙනවා, හිතට පුදුම බයක් එන්නේ....ඒත් කරන්න දෙයක් නෑ ඉන්නම වෙනවනේ......මේවා අත්දැකීම, ඒවා විස්තර කරන්න අමාරුයි....අර සියා ඒක දිගටම මතුරනවා, සියත් ලගට වෙලා ඉන්නවා, ඒ ඉන්නෙත් සැරින් සැරේ මං දිහා බලාගෙන........ මේ වෙනකොටත් අර කිව්ව වෙලාවේ ඉදන් පැය 3 වඩා ගිහින්.....අර සියා ටික ටික මතුරන උච්චාරනය වැඩි කලා.....

...................."....ඕං හුලල්ලා එන්ජාජා වා වා... ඒන් කුරු කුරු වා වා ඉඩ හැරී වා වා -ජයසොහොන් දේවතාවා එන්ඩයි වරෙන් වරෙන්ඩයි මම දුන්න භොජන ගන්ඩයි, කීලන්භූ කීලම්භූ දිෂ්ටි දිෂ්ටි වර වර ඒස්වහඃ ..........................................................ඕං නමෝ ඉන්ද කාම රාක්ෂ දේවතාවාගේ කෝවිලේ යෝදයෝ දහසක් දරන දොර ඊශ්වර දේවියෝ නිය අගින්...................අනූභාවයෙන් තිස් දහසක් පිරිවර ලත් සිද්ද මහසොහොන් දේවතාවාගේත් ................එලෙන්ද්‍රි ඕඩිවා ............"................



එක දිගට හඩ පාලනය කරගෙන අඩගහනවා....මට නිකන් පරිසරයේ වෙනසක් දැනෙන්න ගත්තා.....සුලං වල පොඩි වෙනසක් වගේ ඒ එක්කම පරිසරයම එක පාරටම වගේ දැනෙන්න ගත්තා....මම එක පාරටම සීයා දිහා බැලුවා...සීයා මං දිහා බලාගෙනමයි හිටියේ, මට මූනෙන් කතා කලා ලගට....මම හීමීට පාත්වෙලාම ලගට ගියා....කනට හීමිට රහසින් මතුර කොතලය ගැන මතක් කලා....මල කෙලියයි...ඒ වෙලාවේ තමයි ඒක මතක් උනේ...මල්ල තිබුනේ ටිකක් ඈතට වෙන්න....මට ඒක ගන්න යන්න බය හිතුනා ඇත්තම කිව්වොත්, මං සීයගේ මූන දිහා බැලුවා, පහන් එලියට මම දැක්ක විදිහට සීයා , අනික් සීයා දිහාමයි බලන් ඉන්නේ.......මට දැන් Bag ලගට යන්න බයයි.....එක පාරටම අර අනික් සීයා අවේසයකින් මෙන් නැගිටිලා....ඔලුව ගස්සනවා දෙපැත්තටම, අපේ සීයත් ඒ එක්කම නැගිට්ටා , මං දිහා බැලුවා........"..කෝ යකෝ කොතලය........" එච්චරයි මගෙන් අහුවේ.........දැන් කරන්න දෙයක් නැහැ මගේ හිතටත් පුදුම හයියක් අවේ... මම අඩියට දෙකට පැන්නා එක ලගට අත දාලා කොතයට අරන් එකට වතුර පුරවලා කහ තිබුන කොලේ ඉරලා එකට දාලා පුවක් මලත් එක්ක සීයට දුන්නා..... මං ඒ ටික ඒ වෙලාවේ කොහොම කලාද කියලා මට තාමත් පුදුමයි.........සියා එක පාරටම කෙතලයට මතුරන්න ගත්තා..ඒ මතුරන අතරේ අර අනෙක් සීයා ඔලුව ගස්සනවා නිකන් අරූඪ වෙලා වගේ..........සියා මතුරලා වතුර ටිකක් අර සීයගේ ඇගට ඉස්සා......මෙන්න එක පාරටම අර සීයා හූවක් තිබ්බා.....ඒක අහපු ගමන් මගේ ඇගම හිරි වැටිලා ගියා....මුලු ඇගම පන නැහැ මගේ.....මං එතනම වාඩි වෙලා ඉන්නවා....සියා මොනවද මන්දා මතුරාලා පුවක් මලෙන් අනික් සියාගේ ඔලුවට ගැහුවා.......ගහපු ගමන් අර සියා තටුවට පයින් ගැහුවා හූ තියාගෙන....තටුව සී සී කඩ ඒකේ තිබිච්ච පහන්ත් බිම.......දැන් හද එළිය විතරයි.......සීයා තවත් මොනවද මතුරලා මුවක් මලෙන් ගහපු ගමන් අර සීයා හූ තියාගෙන බිම වැටුනා..........මේක දැකපු මගේ අදුම් ඔක්කොම තෙත්වෙලා දාඩියට, කකුල් හිටන් පන නෑ.....දැන් සීයා මාව හොයනවා මං දැක්කා... පස්සේ බිම වැටිලා තිබුන පහන් තිරේඅරන් පහනට දැම්මා...ඔන්න දැන්නම් ටිකක් එලියයි.......සීයා අහුවා......".....පුතේ උඹ හොදින් නේද......??????......"...... කියලා. මට කතා කරගන්න වත් පන නැහැ..එච්චරටම බය වෙලා....සියා අතට මොනවද මන්දා මතුරලා මගේ ඔලුවට අත තියෙලා මතුරුවා.......දැන් නැගිටලා අනික් සීයා ලගට වෙලා ඉදපං කියලා කිව්වා...මං දැන් අනික් සියා ලගට ගියා.....බිම වැටිලා ඉන්නවා...කටින් සෙම වගේ අවිල්ලා තියෙනවා දැක්කා ලාවට වගේ....සියා අර මල්ලට අත දදා මොනවද හොයනවා......මල්ල මං ඉන්න ලගට අරන් අවා...සීයා ටිකක් කලබල වෙලා ...... " ...... පුතේ උබට වෙනසක් නැහැ නේද...?? ......".......නිතරම අහන්නේ ඒක.......මගේ හිතටත් මාර fit .....මොනවා උනත් මට කිසිම කරදරයක් වෙන්න ඉඩ තියන්නේ නැති බව මම හොදටම දන්නවා.......මම කිව්වා මට අවුලක් නැහැ කියලා.........පස්සේ මල්ලට අත දාලා ගිරයකුයි, දෙහිගෙඩි ටිකකුයි අතට අරන් කිව්වා මේක ඔලුවේ තියලා වම අරුවෙන් කපන්න කියලා.... ( වම අරුව කියන්නේ මන්තරයක්) ...... ඒ වෙලාවේ වමාරුව තියා ඉතිපිසෝ ගාතාව වත් මට මතක නැහැ......මං මුකුත් කියන්නේ නැතුව ඉන්නකොට සීයා දැනගත්තා මං ඉන්න තත්වේ.......සියා ගිරේට දෙහි ගෙඩිය තියලා ඔලුව මුදුනට තියලා මතුරන්න ගත්තා......



.............".........ඕං හ්‍රීං යම කුම්භ මරු පිල්ලූ අවතාර වරන් ගත් තනිපොළ අවමංගලේට දිෂ්ටි ලූ සිද්ධ මරු කාම මරුලු යක්ෂයා ලොවුතුරා බුදුන් අණිං ගැල්ල බිල්ල වම අරු......................ඕං හ්‍රීං යමදේව යමරාජ අනුභාවයෙන් අවමංගලේට දිෂ්ටි ලූ සිද්ධ මරුකාම මරු රිරී යක්ෂයා ගැල්ල බිල්ල වමාරු...............".......................



ඔහොම එක දිගට දෙහි ගෙඩි තුන කැපුවා.....ආපහු කොතලයට මතුරලා මූනට වතුර ගැහුවා...පස්සේ හීමීට කම්බුල්වලට තට්ටු දාලා සිහිය ගත්තා...........ඒ සියා අමාරුවෙන් නැගිට්ටා.........මම වතුර ටිකක් බොන්න දුන්නා........පස්සේ අපි ඒ සියවත් අරං ඒ සීයගේ ගෙදර ගියා.....ගෙදර ගිහින් ඊට පස්සේ දවසේ දෙහි එහෙම කපලා කරට නූලක් එහෙම දලා අපි ගෙදර අවා......අපි පයින් අවිදගෙන එන ගමන් සීයගෙන් මම අහුවා මොකද උනේ කියලා.....( ඒ වෙලාව වෙනකල් මම මේ ගැන මුකුත් අහුවේ නෑ )...... සීයා කිව්වා කොතනක හරි වැරදුනා කියලා......සියා මං ගැන කල්පනාවෙන් ඉදලා තියෙන්නේ.......ඒ නිසා එතන විච්ච අඩුපාඩු ගැන අවදානය තිබුන් නැහැල්ලු.......තව පොඩ්ඩක් එහෙ මෙහෙ උනානම් අර සීයට ජීවිත කාලෙටම සිහියක් නැතුවලු ඉන්න වෙන්නේ කිව්වා......

ඔන්න ඕකයි මගේ සොහොනේ ලබපු පලවෙනි අත්දැකීම........මේ කතාවා කොටන්න දවස් තුනක් ගියා මට.......ගොඩාක් තැන් මතක් කර කරයි කෙටුවේ.....බය වෙලා හිටපු නිසා සමහර තැන් මතක නැහැ......................මතකේ හැටියට තමයි කෙටුවේ......තව දෙයක්, මම සීයගෙන් අහුවා අර තොතෙලෙට එහෙම මතුරුවේ මොන වගේ මන්ත්‍ර වලින්ද කියලා......මට දුන්න උත්තරේ තමයි..................."...ඒවා මන්ත්‍ර නෙමයි, ඒවට කියන්නේ තන්ත්‍ර කියලා......................